“100 manat borca görə bütün qışı soyuqda qaldıq. Qazı aylardır kəsiblər, borcu ödəməksə mənə yuxu kimi gəlir. İşıq da eyni səbəbdən kəsilib. Qonşu bir müddətlik kənara gedib, sayğacını işlədirik, onun sayəsində işıqda otururuq. Bu yaxınlarda qayıdıb gələcək, sayğacı qaytaracağıq, sonra da şam işığında oturacağıq. Uşağın 5 yaşı olacaq, hələ də gözüdolusu nə meyvə, nə ət yeyib… Qırılıb gedirik, dövlətin dəstəyini görə bilmirik. Nə iş verirlər, nə sosial dəstək var… Deyirlər, məhkumsan, sənə heç nə düşmür. Gözlə, cəzan bitsin”.

İmkansızlıqdan torpaqlarını satırlar

Saatlı rayonunun Qara Nuru kəndində yaşayan Seymur Əlməmmədov 3 nəfərdən ibarət ailəsini dolandıra bilmir. Səbəb işsizlikdir. Daha doğrusu, Seymur Əlməmmədov bu ilin yanvarında 1 il, 6 ay müddətinə azadlığın məhdudlaşdırılması cəzasına məhkum edilib. O, yaşadığı ünvandan 30 kilometrdən artıq aralana bilməz. Bu da kənarda iş axtarmasına, dolanmasına mane olur:












“Əvvəllər gedib rayon mərkəzində, ya başqa kəndlərdə onun-bunun sahəsində fəhləlik eləyirdim, gündəlik çörəkpulu gətirirdim. Bu yaxınlarda şərə düşdüm, marixuana ilə ilişdirdilər, məhkəmənin hökmüylə 1 il 6 aylıq ev dustaqlığına məhkum olunmuşam. Ayağıma GPS vurulub, evimə aparat qoyulub, özümə də polisdən bir telefon verilib. Qaldığım ünvandan 30 kilometrdən artıq aralana bilmirəm. Bu günlərdə Sabirabada keçdim ki, orda bir yer tapım, fəhləlik eləyim, dərhal polisdən zəng vurdular, dedilər, evdən aralanmısan… Mən nə edim? Necə edim? Uşaq acdır, yoldaşımın həyatda qalması üçün müalicələrə ehtiyacı var. Ünvanlı sosial yardım üçün müraciət edirəm, imtina cavabı verilir. Deyirlər, arayış gətir, iş yerini göstər… İndi harda rəsmi iş yeri var? Mənim iş yerim, normal maaşım olsa, yardımı neynirəm? Halbuki, 8 ay əvvələdək iki il ünvanlı sosial yardım almışıq. Yoldaşımın dərmanlarını o yardımla idarə edirdik. Reseptlər üst-üstə yığılır, borclar üst-üstə yığılır. Özümüz bir tərəfə, uşağa da çörək tapa bilmirəm”.
Seymur Əlməmmədov deyir ki, kənddə əsas məşğuliyyət heyvandarlıq, əkinçilik olsa da, adamlar bunların heç biri ilə müxtəlif səbəblərdən məşğul ola bilmir. Nəticədə kəndli torpağını dəyərindən ucuz satıb ehtiyaclarını qarşılayır. Elə o, özü də eyni səbəbdən bir müddət əvvəl torpağını satıb:

“Yaşadğım evə ən yaxın yer o torpaq idi, orada əkib-biçib, satıb dolana bilərdim, onu da yoldaşım ağır xəstəliyə tutulanda satdım, müalicəsinə xərclədim. Üstəlik, ünvanlı sosial yardımı da 8 aya yaxındır kəsiblər, bəs biz nə yeyək, necə dolanaq? Yoldaşım yataq xəstəsidir, böyrəkləri işləmir, ona da, qızım Zəhraya da mən baxıram. Kənddə evin yaxınlığında iş yoxdur ki, məşğul olum”.

“Ev dustaqlığına görə kənara gedə bilmirəm”

Seymur Əlməmmədovun sözlərinə görə, üstəlik, barəsində ev dustaqlığı ilə bağlı məhkəmə hökmü olduğuna görə, kənddən kənara çıxıb işlə maraqlana bilmir.