“Muhəmməd (salləllahu aleyhi və alihi və səlləm) sizlərdən heç birinin atası deyildir (ki, oğulluğu Zeydin boşadığı zövcəsi ona haram olmuş olsun). Lakin (O,) Allah Rəsuludur və peyğəmbərlərin sonuncusudur. Və Allah həmişə hər bir şeyi biləndir”. (“Əhzab” 40).
Suhufi-İdrisdə oxuyuruq: “Adəm (ə) zümrəsindən olan bir dəstəyə nəzər saldı, gördü ki, onlar xüsusi nur saçırlar. Allahdan soruşdu: “Bunlar kimlərdirlər?”.
Allah buyurur: “Bunlar peyğəmbərlərdirlər”.
Adəm soruşur: “Onlar neçə nəfərdirlər?”.
Allah buyurur: “124 min nəbidir ki, 315 nəfəri mürsəl nəbidir”.
Adəm soruşur: “Pərvərdigara! Niyə onların axırıncısının nuru hamısından daha parlaqdır?”.
Allah buyurur: “Onun bütün nəbilərdən üstün olmasına görədir”.
Adəm soruşur: “Bu peyğəmbərin adı nədir?”.
Allah buyurur: “Bu, Muhəmmədir (s), Mənim Peyğəmbərim və Rəsulumdur. Əmin, sirr saxlayan, Mənim seçilmişim, Mənim dərgahımda ən pak və ən misilsizdir. Əzizdir və Mənim dostumdur, peyğəmbərlərdən üstündür və onların məhbubudur. Mənim yanımda ən əziz olanıdır. Mənə ən yaxın olanıdır. O, peyğəmbərdən səbir, elm, iman, yəqin, sədaqət, yaxşı əməl görmək, iffət, təvazö, təqva və Mənə itaətdə ən müti olmaq baxımından ən üstünüdür. Onun üçün ərşimi həml edənlərdən, səmada və yerdə olan başqa xəlqimdən əhd almışam ki, ona iman gətirib peyğəmbər olmasına etiraf etsinlər.
Ey Adəm! Ona iman gətir ki, qürbün, məqamın, fəzlin, nur və vüqarın Mənim yanımda daha çox olsun”.
Adəm deyir: Allaha və peyğəmbəri Muhəmmədə (s) iman gətirdim”.
Allah buyurur: “Ey Adəm! Sən peyğəmbərlərin ilki, övladın Muhəmməd (s) onların sonuncusudur. O, ilk insandır ki, Qiyamət günü yer onun üçün yarılacaq, paltar geyinib məhşur olacaqdır. Ey Adəm! Sənə onun adı ilə künyə verdim, ona görə də sən Əbu Muhəmmədsən”.
Adəm deyir: “Allaha həmd olsun ki, mənim nəslimdən bu fəzilətərə malik olan şəxsi qərar vermişdir ki, behiştə girməkdən məndə qabaqda olacaqdır”. (Erfan)

/Deyerler.org/