Azərbaycanın Zəfəri Ermənistanın ideoloji süqutudur. Azərbaycan bir daha bu Qələbəsiylə hər kəsə sübut etdi ki, Qarabağ əzəli, əbədi Azərbaycan torpaqlarıdır. Ermənistanın məyusluğu isə davam etməkdədir. Bəzi yersiz bəyanatlarla və atdıqları addımlarla Ermənistan onu göstərir ki, onlar bu məğlubiyyətdən nəticə çıxarmalıdırlar. İkinci Qarabağ müharibəsində aldıqları zərbəni unutmamalıdırlar.

Avropa İttifaqı Şurasının Prezidenti Şarl Mişel İrəvanda olarkən sərhəd ərazilərini mübahisəli ərazilər adlandırdı. Bu ifadə ilə Dövlət Başçımız İlham Əliyev cənabları haqlı olaraq razılaşmır və çıxışında da bildirdi ki, “Zəngəzur bizim dədə-baba torpağımızdır və biz öz ərazimizdəyik. Ermənistan Zəngəzur dəhlizini mütləq şəkildə açmalıdır, bu nə qədər tez olsa bir o qədər Erməinistanın iqtisadi cəhətdən uğur əldə etməsi üçün vəsilə olacaqdır.”

Azərbaycanın İkinci Qarabağ müharibəsindəki Zəfəri onların bütün ideoloji sütunlarını darmadağın edib. Buna görə də İrəvan postmüharibə reallıqları ilə barışa bilmir. Psixoloji amil də burda öz rolunu oynayır. Onlara bu dönəmdə vaxt lazımdır ki, psixoloji nöqteyi-nəzərdən yeni reallığa öyrəşsinlər. Onlar 30 il ərzində özləri haqqında olmazın yalanlarını uydururdular, dünyaya qəbul etdirməyə çalışırdılar ki, guya onların müzəffər, yenilməz ordusu var, erməni xalqı döyüşkən xalqdır, erməni ordusu ən güclü ordudur. Lakin Azərbaycanın Qüdrətli Ordusu onları 44 gün ərzində məhv etdi. Ordumuz bütün dünyaya göstərdi ki, Azərbaycan xalqı müzəffər xalqdır, düşmənin bütün təbliğatı mifologiyadır və Birinci Qarabağ müharibəsində onlar xarici dəstək hesabına üstünlük qazanmışdırlar.

Hər kəs bilir ki, Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti 1923-cü il iyulun 7-də süni qurum kimi yaradılmışdır. O vaxt sovet hökumətində təmsil olunan ermənilər demək olar ki, bu qanunsuz və heç bir əsası olmayan qərarı qəbul etdilər və Sovet Azərbaycanı o vaxt məcbur olub bununla razılaşmışdır, lakin bu, tamamilə əsassız və süni şəkildə yaradılmış bir qurum idi. Azərbaycan parlamenti müstəqillik bərpa olunandan bir ay sonra, 1991-ci ilin noyabrında Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətini qanuni şəkildə ləğv etdi.

Birnci Qarabağ müharibəsinin başlanması süni şəkildə Azərbaycanın içində daim bir münaqişə ocağı yaratmaq üçün sovet hökuməti tərəfindən ortalığa atılmış bir təxribat idi. Bizim tarixi torpağımızda Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətini yaratmaq, bir kəndi-Xankəndini oranın mərkəzi etmək və cəllad Şaumyanın adını vermək Azərbaycan xalqına qarşı çox böyük bir təhqir idi. Tarix hər şeyi yerinə qoydu. Statusa gəldikdə isə bu gün orada 25 min adam yaşayır. Orada gedən proseslərlə bağlı Azərbaycan Hökumətinin kifayət qədər məlumatı böyükdür. Orada yaşayanların real sayı 25 mindir. 25 min insan üçün status yaratmaq isə heç bir məntiqə sığmayan bir şeydir.

Mina xəritələrinin Azərbaycana qaytarılmaması bütün dünyaya erməni xalqının və hökumətinin mənəviyyatsızlığını, vəhşiliyini bir daha göstərmiş oldu. Müharibədən cəmi 8 ay keçməsinə baxmayaraq dövlətimiz Qarabağda nə qədər böyük işlər görür. Minaların xəritəsinin verilməsi daha çox işlər görməyimiz üçün mühüm bir vasitə olardı. Minaların təmizlənməsi həm çox vaxt, həm də böyük vəsait aparır. Çox təssüf ki, müharibədən sonra 150-yə yaxın Azərbaycan vətəndaşı minalara düşərək ya həlak olub, ya da öz sağlamlığını itirib.

Mina xəritələrinin Azərbaycana verilməməsi və bunun hansısa şərtlərlə verilməsi bir daha Ermənistan rəhbərliyinin bizə qarşı olan nifrətinin, düşmənçiliyin təzahürüdür. Çünki, mina xəritələrini verməməsinin heç bir əsası yoxdur.

Bütün bunlara baxmayaraq Azərbaycan Hökuməti Qarabağın tez bir zamanda real yaşayış, turizm və iqtisadi zonaya cevrilməsi və inkişaf etdirilməsi istiqamətində mühüm və sürətli işlər həyata keçirir.

Aytən Ağalarova,

Salyan şəhər sakini, müəllim